ماه نو

نیم ساعت به اذون مونده، رفتم بالای پشت بوم تا ببینم می تونم جناب ماه رو زیارت کنم یا نه،

اینقدر اطراف خونه مون آپارتمان رفته بالا که آدم نمی تونه نفس بکشه چه برسه به اینکه چیزی رو هم ببینه!! امین هم  مثل همیشه از نیم ساعت مونده به افطار، لنگاش سیخ شده بود و مثل میت رو به قبله خوابیده بود و   می گفت وقتی ماه اینجا روبه روت نشسته می خوای بری بالا چی رو ببینی عزیزم!!
خوشبختانه هنوز سمت قبله رو می تونستی به راحتی ببینی. هوا ابری نبود اما غبار آلود بود، از دور      می شد دید که بعضی های دیگه هم اومدن تا ماه رو پیدا کنن.

 داشتم به کله ام فشار می آوردم که ببینم دعای هنگام رویت هلال رو یادم می یاد یا نه که چشمم افتاد به دختر خانومی که از آپارتمانی که کاملا مشرف به پشت بوم خونه ما بود داشت به من نگاه می کرد، اول فکر کردم حواسش نیست اما وقتی نگاش کردم و دیدم که داره منو می بینه و با این وجود ،خانوم موهاشو باز می کنه و ... فهمیدم که این الیاس سریال اغماء بعد از فریب دکتر پژوهان اومده مشهد سراغ ما !!

روم رو بر گردوندم که حسابی حال دختره گرفته شه و تیرش به سنگ بخوره. یادم می آید وقتی بچه بودم هر وقت دختری می دیدم که خیلی خودش رو لوس می کرد یا من حس می کردم که می خواد خودش  رو لوس کنه، بهش زبون درازی می کردم و شکلک در می آوردم و اون حسابی حرصش در می اومد و من کلی حال می کردم.

 خیلی دوست داشتم یه بار دیگه برگردم و به اون دختر خانوم، زبون درازی کنم تا حالش گرفته شه ولی گفتم شاید طرف فکر کنه من عقب مونده ذهنی ام.

 با خودم گفتم خیلی با حالی خدا، من اومدم اینجا ماهت رو ببینم، آخه اینا چیه به من نشون می دی، شب عیدی، اینم عیدیته دیگه!!
یه گوشه پشت بوم نشستم و زانو هام رو بغل کردم: این شیطون چه جوری می یاد لای زندگی آدما     می لوله، به همه چیز و همه کس کار داره و از هر فرصتی استفاده می کنه تا یک گند بزرگ به زندگیت بزنه تا روت نشه سرت رو مقابل خدات بلند کنی. 

صدای اذون بلند می شه و مامان داد می زنه: پارسا چایی ات سرد شد مامان، بیا پایین...  . و من تازه یادم می یاد که ماه نو رو هنوز پیدا نکردم...