میدونی من فکر می کنم که خیلی از آدما رو فقط توی خلوتشون می شه شناخت.آخه آدما توی خلوتشون؛ فقط خودشون هستند؛خود خودشون؛ دیگه مجبور نسیتند برای بقیه باشند و نقش بازی کنند.
خوشبختانه فکر نکنم کسی باشه که خلوت نداشته باشه؛ ولی مهم اینه که چطوری بری توی خلوت آدما. البته منظورم فضولی نیست ها؛ می خوام بگم چه جوری می شه با اجازه وارد خلوت بقیه شد...
راستی چند تا آدم رو می شناسی که تو رو توی خلوتشون راه می دند؟ دیدی بعضی ها اینقدر مهمون نوازند که هنوزهیچی نگفتی سفره خلوتشون رو جلوت باز می کنند
من یکی که عاشق این جور سفره هام.
سفره ای که توش غم هست؛ شادی هست و اگه دل بدی پر از عشقه
حالا اگه من تو رو دعوت کنم که یک سری به خلوتکده محقر من بزنی؛ قبول میکنی؟ ببخشید اینجا خیلی خلوته




یا علی
 

دل من زار و غریب است خدا می داند
غم این عشق نجیب است خدا می داند
بازی شعر و غم و خلوت من
مثل یک راز عجیب است خدا می داند.

سلام. به خلوتکده من خوشامدید