می گویند اذر، ماه همه شرارت هاست؛ اذر افشانی ها و اتش زدن ها.
و من متولد اذرم؛ و اتش بازی از کودکی کار من است.
و اکنون درونم لبریز از شعله های اتش است. و باران اذر که می اید، اتشم را تندتر می کند.
چه اتشی است که با هیچ ابی فرو نمی نشیند!
اهای شعله های برافروخته دل من، سلام!!
اهای دل به اتش کشیده شده من، ای اتشکده من ، سلام!!
می دانی وقتی وجودت را اتش فرا گرفته باشد، دوست داری همه چیز را بسوزانی.
در همه چیز اتشی دراندازی تا نیست شود.
در همه بدیها، در همه علف های هرز، در همه خشکی ها و کویرها...
دوست داری تمام لحظه های اتشین وجودت، همه لحظه های خشک و بی عاطفه زمانه را بسوزاند.
وای که متولد اذر بودن چقدر سوزنده است.
تولدت مبارک ای پارسای اتشین!!