گمگشته

سلام،

رمضانتون مبارک، یک کمی دیره برای تبریک ولی رمضان رو هر وقت تبریک بگی، ارزش داره
بذارید اولین مطلب ماه رمضون امسال رو با این سؤال شروع کنم که:

برای پیدا کردن « خودت » چقدر حاضری خرج کنی و مایه بگذاری؟!

دیدی وقتی کیفت رو گم می کنی چقدر به هم می ریزی؟ به هر جا که به فکرت برسه سر می زنی، از این و اون می پرسی و ...
حتی شاید برای پیدا کردنش جایزه هم بذاری!!
این دیگه به این بستگی داره که گمشده ات چقدر برات ارزش داشته باشه، هر چقدر غصه از دست دادنش بیشتر باشه، تلاش برای یافتنش هم بیشتر می شه؟

حال اگه خودمون رو گم کنیم چی؟ اگه خودت رو گم کنی چی؟! 
اصلا تا حالا در این مورد فکر کردی که گمشده ای یا نه؟!
می دونی این سؤالات وقتی به ذهنم اومد که این سخن زیبا از امام علی رو دیدم که می گه:

در شگفتم از کسی که دنبال گمشده اش می گردد اما « خود » را گم کرده و به فکر یافتن آن نیست.

ببین بی تعارف دارم بهت می گم: اگه می خوای خودت رو پیدا کنی باید باور کنی که گمشدی!! یا گم شدی و یا شایدم دزدیدنت!!

الان وقتشه ها، توی همین ماه رمضون، توی همین لحظات و همین ثانیه ها... یک کمی به خودمون فکر کنیم، جای دوری نمی ره، مطمئن باش، عزیز دلم!

افطاری نوش جان!!