من خودم گمشده ام

سلام خلوتکده

راستش چند روزی است که هر چه این در و ان در می زنم تا بهانه ای یا حتی نصف بهانه ای پیدا کنم تا درت را ببندم و با تو  و خوانندگان مهربانت خدا حافظی کنم به بن بست می خورم!!

گفتم شاید اگر تعطیل باشی بهتر است از اینکه همیشه در انتظار باشی که ایا بار دیگر به سراغت خواهم امد یا نه...خودم بهتر از هر کس طعم انتظار را چشیده ام و بیش ار هر کسی غصه هر روزه ی انرا به دوش می کشم.

اما بگذار باز هم به سراغت بیایم تنها به این دلیل که نمی توانم به سراغت نیایم...تو و خوانندگان مهربانت که هیچگاه اعتراضی نداشته اید...

و من این بار بر خلاف انچه همگان می گویند و هر یک به نحوی تلاش می کنند تا خوانندگان وبلاگشان بیشتر و بیشتر شود می گویم: من خودم گمشده ام! دنبالم راه نیا...

باز زنهار! نگردی تو هم الوده من

یا مبادا بنهی پای به محدوده من

هر که امد به سراغ دل من باخت و رفت

نیست بردی ز پی بازی بیهوده من...