چه سلامی چه نگاهی

اقا چه سلامی چه نگاهی!!
ببخشیدا من عادت ندارم با امام زمانم اینجوری حرف بزنم. خودتم اینو می دونی
ولی وقتی شونه هات رو همین طوری بالا گرفتی و کم محلی می کنی؛ خب منم بغض می کنم دیگه...

اخه گل من! اون شونه ها برا بالا گرفتنه؟
نمی گی با سر بی پناهم چه کنم؟

می دونی از بس اه کشیدم دیگه اهی در بساط ندارم؟
مهم نیست؛ هر جور عشقته...فقط... فقط کاشکی چشمای قشنگت هوای دل ما رو داشت.

باشه... معذرت می خوام. درست نبود این طوری حرف بزنم. به هر حال مولایی گفتن و عبدی!!
این رو هم بذار به حساب متولد پاییز بودن و دهن روزه!
اقا جون راستی تو متولد چه فصلی هستی؟!
تو هم توی پاییز دلتنگی هات گل می کنه؟
تو هم توی پاییز بهانه گیر می شی؟
حتما خیلی دوست داری بیای؟! مگه نه؟!

اقا جونم از قدیم گفتن پاییز فصل عاشقاست؛ رمضونم که ماه خداست؛ تو هم که خدای عشقی!!
به جون خودم اگه زودی نیای به عاشق بودنت شک می کنم...

آقا پررویی من رو می بخشی.
فقط اومدم ماه رمضون رو بهت تبریک بگم
افطاری که دعوتمون نمی کنی! ولی در حقمون که می تونی دعا کنی...

روزه هات قبول.

کوچیک تو : پارسا

بای

یا به قول خودت

فی امان الله...