توی این دنیای به این بزرگی؛روی زمین خدا؛ چقدر آدم جور واجور وجود داره.فقط کافیه از امروز که از خونه بیرون میای؛ توی چهره بقیه نگاه کنی. می دونی؟ چهره آدما خیلی حرف برای گفتن دارن؛ البته اگه چهره شناس خوبی باشی.
بعضی آدما رو می بینی انگار نه انگار که تا حالا غمگین شده باشن؛یکسره لبخند ژکوند تحویل آدم می دن! اونقدر خوشن که نمی دونم این همه خوشی از کجاست. اصلا برای چی خوشن؟ وقتی هم ازشون می پرسی؛جواب می دن: دنیا ارزش غصه خوردن نداره!!
واقعا شاید حق با اینا باشه. شاید من دنیا رو خیلی جدی گرفتم...
بر عکس؛ بعضی دیگه هستن که انگاری غم رو توی چهره شون کاشتن. اگه بهشون بگی:آخه چرا؟ یک شیشه پر آبغوره تحویلت می دن.
البته شایدم حق با اینا باشه.
ولی من یک چیز رو خوب می دونم...بعضی از خوشی ها هست که به آدم شور و انرژی می ده و آدم آرزو می کنه ای کاش همیشه اینجوری خوش باشه.
و بعضی از غمها هم هستن که اونقدر پاک و مقدسند که زندگی بدون اونها هیچ حرارتی نداره
مهم اینه که اون چیزایی که ما براشون خوشیم یا غمگینیم؛ چی باشن و چقدر ارزش داشته باشن